Terapia osób dla osób z tzw. syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) lub DDD (Dorosłe Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych) jest formą pomocy psychologicznej skierowanej do osób dorosłych wychowywanych w domu, w którym opiekun lub opiekunowie nie byli w stanie zadbać o dzieci w wystarczająco dobry sposób, doświadczali uzależnienia lub innych trudności – zaburzeń i chorób psychicznych, bezrobocia, braku stabilnej sytuacji życiowej, stosowali przemoc (psychiczną, fizyczną, emocjonalną, seksualną, ekonomiczną, zaniedbanie). Osoba dorosła zwykle posiada możliwość swobodnego decydowania o sobie, może postanowić, że opuści związek, w którym doświadcza bólu i przemocy. Dziecko nie ma takiej możliwości – jest całkowicie zależne od opiekunów i musi pozostać z nimi w relacji. Żeby móc przetrwać, intuicyjnie dostosowuje się, wykształcając takie rozumienie siebie, innych ludzi i świata oraz strategie radzenia sobie, które zapewnią jak największe bezpieczeństwo. Powstałe schematy stanowią najlepszą z możliwych adaptacji do zagrażających relacji z opiekunami, przestają być adekwatne i pomocne przy wkraczaniu w nowe środowiska. Dorośli, którzy w młodym wieku wielokrotnie doświadczali zranień w relacjach, mają tendencję do ich powtarzania. Zdają się być uwięzieni w przeszłości i ponownie odgrywać historię swoich dziecięcych doświadczeń. Dziecko wychowywane w dysfunkcyjnym domu stara się dostosować najlepiej, jak potrafi do środowiska, w którym żyje. Czyni to poprzez przyjmowanie różnych ról, wypracowanie mechanizmów obronnych chroniących przed emocjami nie do udźwignięcia, „odcięcie” doznań płynących z ciała oraz trudniejszych emocji. Dziecko wypracowuje strategie radzenia sobie, które na dany moment są potrzebne i skuteczne, jednak część z nich przyczynia się do różnych trudności w dorosłym życiu.
Ta forma terapii może być dla Ciebie jeśli:
· towarzyszy Ci poczucie bycia niepełnowartościowym, wadliwym, niechcianym, gorszym
· odczuwasz stałą obawę, że inni będą Cię wykorzystywać i krzywdzić
· obawiasz się opuszczenia i braku wsparcia emocjonalnego ze strony ważnych dla Ciebie osób
· towarzyszy Ci poczucie odizolowania i wykluczenia
· czujesz, że nie jesteś w stanie sprostać codziennym obowiązkom bez pomocy ze strony innych
· nadmiernie angażujesz się w bliskość rezygnując przy tym z własnych potrzeb, celów i wartości
· czujesz, że stale odnosisz lub niewątpliwie poniesiesz porażkę w porównaniu do swoich rówieśników względem osiągnięć
· doświadczasz powtarzających się trudności w osiąganiu ważnych dla Ciebie celów długoterminowych
· przesadnie dążysz do uzyskania akceptacji i aprobaty ze strony innych
· nadmiernie koncentrujesz się na perspektywie innych osób, stawiasz ich potrzeby ponad własnymi
· masz bardzo wysokie wymagania wobec siebie i starasz się, by to co robisz było perfekcyjne
· tłumisz swoje emocje, odczucia, potrzeby
· masz trudność z odpoczynkiem, dbaniem o siebie, spontanicznością, nie podejmujesz aktywności, które są dla Ciebie przyjemne
